وقـتی یـه چـیــزی بـهـت میـگـه حـــرصـت دراد... 
بـرمـیگــردی و بـا اخـــم نـگاش میـکـنی و یــه ضــربـه مـیـزنی 
بـه بـازوش کـه بـگی خـیلی بـدی... 
امــا تنـهـا کاری که اون مـیکنـه یـه لبـخـنـد مـیـزنـه و مـیگـه : 
زدی؟!...مـنــو زدی؟بـاشه...! 
قـهــر مـیکـنـه و روشـو بـرمـیگـردونـه ...
اونـجــاس کـه دلـت میـگیـره...ا

اسـمشـو بـا تـمــام عـشـق صــدا میـکـنی 
دسـتـاتـو میـگیـره و میـگـه جــونـم؟ 

شــوخی کــردمــو مـیـبرتـت تـو آغـوشـش....
چـشـاتــو میـبنـدی و دلــت آروم میـگـیـره!!! 
اونـجــاس کــه مـیگی خــدایــا ازم نـگـیـرش.